Czas zacząć nadrabiać japońskie produkcje. Na pierwszy ogień idzie ta drama, bo czytałam wiele pozytywnych komentarzy wypowiadających się o niej. Mam nadzieję, iż mnie nie zawiedzie! Zapraszam do komentowania razem ze mną.

Wrażenia po pierwszym odcinku:
No to może po kolei. Pierwszy odcinek mi się podobał. Był dobrym wprowadzeniem do świata bohaterów. W miarę już jestem w stanie rozeznać, kogo będę lubiła, kto będzie mnie denerwował itp. Od razu przyznam się do mojej praktycznie całkowitej ignorancji w kwestii koszykówki. Nie wątpię, iż jest to całkiem fascynujący sport, ale ja raczej nie jestem typem, który się interesuje aktywnością fizyczną.
Wracając jednak do dramy to muszę przyznać, iż sceny na boisku wyglądały całkiem fajnie i były nawet dla mnie jako laika emocjonujące. Zdecydowanie bliższą mi dziedziną jest muzyka klasyczna i chociaż sama nie gram na żadnym instrumencie, (chciałabym to zmienić), to ją uwielbiam słuchać.

Cieszę się, iż wybrałam tę produkcję, by ją zobaczyć. Dotychczas z japońskich seriali to widziałam kryminały lub obyczajowe dramy. Dlatego mogę z przyjemnością potwierdzić, iż japońscy scenarzyści umieją pisać również romanse. Jestem zainteresowana kolejnymi odcinkami. Mam nadzieję, iż będą przynajmniej równie dobre jak ten pierwszy.

Wrażenia po drugim odcinku:
Postaram się pisać zdecydowanie krócej na temat dramy, ale naprawdę nie wiem czy mi się uda. W każdym razie po drugim odcinku serial dalej mi się podoba i myślę, że zaczynam go lubić coraz bardziej.
Rozmowy Naokiego z Riko są fascynujące i w zasadzie zazdroszczę im, bo sama chciałabym znaleźć takiego przyjaciela/chłopaka z którym czułabym się na tyle swobodnie, by poruszać przeróżne tematy. Wywołało to nawet zdziwienie przyjaciółki dziewczyny Mai.
Po dwóch epizodach mogę z pewnością stwierdzić, iż uwielbiam Riko i Mai i zawsze słucham ich rozmów z uśmiechem. W przeciwieństwie do Natsuki są one autentyczne i zabawne.

Jedna rzecz mi się w tej produkcji nigdy nie znudzi. Chodzi mi o muzykę klasyczną. Mogę ją słuchać zawsze i wszędzie. W życiu bym nie pomyślała, by serial o sporcie połączyć z bohaterkami grającymi ten gatunek muzyki. Na szczęście scenarzystka posiadała więcej wyobraźni niż ja i dzięki temu stworzyła rzeczywiście coś unikatowego. W każdym razie jestem zachwycona.

Wrażenia po trzecim odcinku:
Mam taką skłonność do szybkiego przywiązywania się do bohaterów. Praktycznie natychmiast zaczynam odczuwać do nich sympatię lub niechęć, co zależy oczywiście od ich postępowania. Czuję się wtedy jakby byli oni moimi przyjaciółmi, a ja przebywałam gdzieś z boku i obserwowałam ich poczynania, kibicując im przy tym. Czy to dziwne? Chyba tak, ale niespecjalnie się tym przejmuję.
W każdym razie wracając do fabuły uświadomiłam sobie, że mam wiele cech wspólnych z Riko. Mianowicie jestem taką samą bałaganiarą jak ona.

Jak zawsze musiałam się rozpisać. Nigdy nie uda mi się napisać krótkiej recenzji. No, cóż taki mój urok. W każdym razie jeśli macie ochotę na coś niezobowiązującego, ale przyjemnego, z nutką romansu, to zachęcam do oglądania, ponieważ to naprawdę fajna drama. Nie dziwię się, iż nadal jest popularna.

Wrażenia po czwartym odcinku:
To był fajny odcinek. Zaczął się od zabawnej i trochę żenującej rozmowy Riko z przyjaciółką.

Ich wątek przyjaźni jest jednym z najlepszych w tej dramie. Zazwyczaj w produkcjach azjatyckich świetnie wypada przyjaźń mężczyzn tzw. bromance. Relacje kobiet często sprowadzają się do rywalizacji o faceta. Dlatego tym bardziej cieszy mnie, iż bohaterki są ze sobą tak blisko. Mówią sobie praktycznie o wszystkim. Wspierają się. Fanatastycznie się to ogląda.

Wrażenia po piątym odcinku:
Skończyła się pewna epoka. Tak pewnie mogłoby powiedzieć wiele osób, które kończą coś w swoim życiu.

Jest wiele powodów dla których lubię tę dramę. Losy bohaterów są angażujące i nawet dosyć realistycznie ukazano zmagania z przyszłością, marzeniami i innymi ważnymi sprawami dla dwudziestolatków. Sama jestem w podobnym wieku co postacie w serialu, tak że nawet łatwo przychodzi mi patrzenie z ich perspektywy na świat.
Wiem, że się powtarzam, ale uwielbiam Riko i Mai. To świetnie wykreowane bohaterki, zabawne i owszem mające mnóstwo wad, ale jakieś takie znajome. Chodzi mi o to, że wiele dziewczyn mogłoby powiedzieć, że mają podobne doświadczenia.

Przez ostatnią scenę odcinka zaniemówiłam… Muszę jeszcze podzielić się spostrzeżeniem, że ta drama zdecydowanie umie zakończyć z “hukiem” epizod. To świetnie, tyle że ja chcę zdecydowanie wiedzieć co będzie dalej, a nie zawsze mam czas od razu to sprawdzić.

Wrażenia po szóstym odcinku:
Coś się zmieniło. Zmiany mogą być gorsze lub lepsze. To zależy. Osobiście mam nadzieję, iż fabuła przybierze obrót w kierunku, którego bardzo oczekuję.
Nie wiem, dlaczego tak jest, ale ilekroć wejdę w świat tej dramy, to czuję się tak jakoś zupełnie inaczej. Robi mi się lżej na sercu. Problemy stawają się bardziej możliwe do rozwiązania. To trochę tak jak bohaterowie tego serialu, którzy mimo, iż zmagają się z wieloma kłopotami, to podnoszą się i żyją dalej.
Relacja Naokiego z Riko jest magiczna, co nie znaczy, że nierealistyczna. Mam tu bardziej na myśli, iż ich więź jest trudna do uchwycenia, stanowią dla siebie podporę, ich rozmowy są dla mnie fascynujące, są po prostu pokrewnymi duszami. Wiem, iż to wszystko pewnie brzmi, aż nazbyt patetycznie, ale czasami po seansie bierze mnie ochota wyrzucenia moich chaotycznych myśli. Podsumowując ich relacja porusza moje serce.
Co do związku, który lubię znacznie mniej, a w zasadzie w ogóle, czyli Natsuki z Yoyogi Renem, to ich relacja przebiega tak, jak się spodziewałam.

To był kolejny bardzo dobry odcinek, ale z powodu późnej pory raczej nie jestem w stanie napisać nic bardziej szczegółowo. To może i dobrze, że tym razem komentarz będzie nieco krótszy.

Ta drama jest cudowna! Miałam jakieś opory przed jej obejrzeniem, a jestem teraz taka szczęśliwa, dała mi ona tyle satysfakcji. Te piękne mecze koszykówki, nie musiałam przewijać, mogłam napawać wzrok świetną grą.
Jestem tak zachwycona, że nie potrafię napisać nic więcej.
Tylko żałuję, że taka krótka i nie ma drugiego sezonu.

@AnnabelleMorgan Twoje komentarze skończyły się na szóstym epku i nie wiem skończyłaś dramę? czy po prostu przestałaś pisać sama ze sobą. Trafiłam tu przez przypadek i nie powiem zakotwiczyłam, jak przeczytałam Twoje elaboraty a ponieważ wczoraj było już późno, zawitałam rankiem i wsiąkłam całkowicie, a ponieważ jestem też fanką koszykówki to tłumaczy mnie w całości. Jak na razie (pierwszy epizod)…bardzo mi się podoba, choć nie ukrywam jestem tego samego zdania co Ty, że

. Biorę się za drugi odcinek, jestem ciekawa co dalej…

No i drugi odcinek już za mną, gonię Cię – gonię.

No i już trzeci odcinek za mną, ale chyba teraz zrobię sobie przerwę do 20 godz. (coś w domu przecież muszę zrobić, mój Naoki wróci z pracy i rozliczy moje braki 🙂 ). Ale co tam, dam sobie z Chłopcem radę. Co do odcinka, zacznę od tyłu, tak dla inności

. Przerwa….do 20

Z trzy godzinnym opóźnieniem, ale czwarty odcinek za mną. Rany co tu się działo

Cóż piąty odcinek i

To jest właśnie mój problem z dramami które są zakończone…..oglądam do samego końca “jej lub mojego” – skąd cytat?

Wiedziałam, że tak będzie….jak zacznę to trudno będzie wyhamować, nawet piętami nie idzie 🙂 .

.

No i jak przewidywałaś @AnnabelleMorgan, ja jestem już po dramie. To jest właśnie mój problem ze skończonymi dramami, jak zacznę i spodoba mi się, MUSZE obejrzeć całą i od razu To jest silniejsze ode mnie 🙂 . Siódmy odcinek skończyłam o 04.35 w niedzielę rano. Później krótkie spanie i cały dzień na nogach. Powrót z działki (ktoś chce papierówki ?- oddam ) I ostatnie cztery odcinki ŁAŁ. Od odcinka siódmego proponuję mieć w pobliżu coś do wycierania ślepek (jak masz okulary, to tym bardziej – sprawdzone).

Nie wiem czemu ta drama ma taką małą “popularność”. Można obejrzeć fajną grę w kosza (i tu szacunek dla aktorów bo z tego co sobie wyguglałam, to większość “drużyny” to aktorzy a nie koszykarze). Keiko Kigawa za swoją rolę w tej dramie dostała nagrodę Nikkan Sports Drama Grand Prix Lato 2009 a Tomohisa Grand Prix Telewizyjnych Nagród Nikkan Sports dla najlepszego aktora. Więc to jest “utytułowana” drama.
Ja na pewno do niej wrócę.
Dziękuję za literki

Dramę obejrzałam do końca. Podobała mi się. Fajnie zrobiona. I aktorzy też fajnie grali. Jak na mój gust to za dużo dłużyzn. Wszelkie trójkąty i czworokąty miłosne denerwują mnie (wprowadzają u mnie niepokój). Generalnie ok. Polecam, a nawet bardzo.

Fajna lekka drama , dzięki za tłumaczenie :-*

Super, naprawdę polecam.Emocje niesamowite przy oglądaniu, cudowna Riko, taka uśmiechnięta i cudownie niewinnie słodka…chyba pierwsza taka postać dziewczyny która mi się niezwykle spodobała. Polecam

obejrzałam wszystko bardzo szybko i miło było:-) ta drama to nic wielkiego,na raz i pewnie do niej nie wroce, ale przyjemnie popatrzec na przystojnego Tomo ^_^ Brawa dla aktorow za świetną grę w kosza! Muzyka dobrze dobrana, i ta nowoczesna i ta klasyczna:-) Dzieki ekipo DQ za tłumaczenie! Pozdro