Jestem przy 6 odcinku… Prawdę mówiąc zupełnie nie tego się spodziewałam! Myślałam, że zobaczę coś w stylu SIGNAL czy TUNNEL. Na razie wygląda to na lekką komedię pomyłek, choć muszę przyznać, że 6 odcinek mnie zaskoczył. Wszyscy się tym serialem zachwycali więc idę dalej, muszę jednak dodać, że arogancja głównego bohatera drażni mnie nieziemsko!

Po 9 odcinku zmieniłam zdanie… na każdy temat… 🙂 Dziękuję wszystkim którzy pracują nad tymi koreańskimi “Kamieniami na szaniec”!!

Bardzo dziękuje za piękne tłumaczenie.
Są dramki i są dramy.
Ale to jest Drama. Pozycja obowiązkowa. Lekcja historii.
I mimo, że Yoo Ah In z lepszej strony pokazał się w Secret Affair -to i on i reszta aktorów była świetna.
A muzyka? Klamra łącząca sceny.
Polecam.
Ps. Czy dom pisarza przypomina wam również dom z “Goblina”?

10 odc. Obejrzany .>Arogancja głownego bohatera po prostu mnie rozwala.Jednak jest świetnie ukazana jego metamorfoza momentami aż nazbyt entuzjastyczna .Sporo jest też chaosu w serialu ,odnosze wrażenie ,że scenarzysta chwilami nie wiedział czy to ma być komedia omyłek czy pełnoetatowy dramat .Tak czy siak ogląda się dobrze .Na chwilę obecną daję czwórkę z plusem .Dzięki za Tłumaczenie i korekta jest bezbłędna.Pozdrawiam

Wrażenia po pierwszym odcinku:
Zawsze, kiedy kończę dramę pojawia się pustka, którą muszę wypełnić. Najlepiej to zrobić poprzez zdecydowanie się na oglądanie następnej produkcji. Tym razem wybrałam Chciago Typewriter, ponieważ uwielbiam aktorów występujących w tym serialu. Dodatkowo jest to produkcja stacji TVN, która słynie z dobrych jakościowo dram. Sam opis brzmiał wystarczająco tajemniczo, by nie wiedzieć, czego w zasadzie mam oczekiwać od tego serialu. Czy pierwszy odcinek mi się podobał? Tak, bardzo. Już jestem podekscytowana na myśl o kolejnych epizodach. Z przyjemnością zagłębię się w tę historię. Pokładam duże nadzieje w scenarzystce dramy Jin Soo Wan, która była odpowiedzialna za wiele wspaniałych produkcji.
Serial pięknie wygląda. Te regały pełne książek…Coś wspaniałego. Jest też świetnie wyreżyserowany. Należy za to pochwalić Kim Cheol Kyu, którego ostatnia produkcja “Mother” zdobyła masę nagród.
Bohaterowie występujący w tej dramie są interesujący. Z przyjemnością dowiem się o nich więcej. Zabawna jest relacja Han Se Joo’a z jego wydawcą Gal Ji Seok’iem. Już jestem ciekawa związków pisarza z Baek Tae Min’em i jego rodziną. Fantastyczna jest chemia pomiędzy postaciami Han Se Joo’a a Jeon Seol, co świetnie zwiastuje na przyszłość.

Cieszę się, że Im Soo Jung po tylu latach nieobecności wraca do grania w dramach. W tym roku chyba będzie można ją zobaczyć w kolejnej.

Niestety w niektórych produkcjach mam wrażenie, iż kobiety służą jako statystki dla świetnie napisanych ról mężczyzn. Tutaj raczej nie mam się czego obawiać.
Pierwszy epizod dramy skutecznie przykuwa do ekranu i zachęca do kontynuowania seansu. I jeszcze jedna myśl na koniec: też chcę takiego psa.

Wrażenia po drugim odcinku:
Jestem taka podekscytowana nową dramą. Najchętniej każdemu, bym ją poleciła, by ją oglądał i komentował razem ze mną. Dlaczego ma ona tak mało komentarzy? Nie zasługuje na to. Drodzy użytkownicy nie macie ochoty wykrzyczeć w świat swoich wrażeń i emocji, które w was są po seansie.
Jestem absolutnie zachwycona klimatem produkcji. Serial jest przepięknie nakręcony. Muzyka jest tak boska, iż słucham jej teraz na okrągło. Doskonale wpasowała się do nastroju dramy. Każdy z aktorów wygląda wiarygodnie w swoich przeszłych wcieleniach z 1930 roku.
Obecnie intryguje mnie postać Yoo Jin Oh. Wiem o nim niewiele Co zauważyłam to fakt, iż w latach trzydziestych cała trójka musiała być dobrymi przyjaciółmi. Fajnie, że już widzimy chemię między nimi. Aktorzy się spisali.
Z racji tego, iż uwielbiam dobrze napisane postacie kobiece, moje zainteresowanie już od pierwszego odcinka wzbudza Seol. Chciałabym się o niej więcej dowiedzieć. O jej teraźniejszym życiu i tym przeszłym.
Co do Han Se Joo

Jeon Seol jest świetną postacią. Bardzo bezpośrednią i szczerą. Cóż po tych dwóch odcinkach mogę powiedzieć, że ją uwielbiam.
Han Se Joo jest za to bardzo arogancki. W niektórych sytuacjach mnie to bezgranicznie śmieszy.

Aktorsko drama wypada świetnie. Ci, którzy jeszcze jej nie oglądali, to naprawdę was zachęcam do seansu i najlepiej jeszcze do komentowania. Pozdrawiam. Miłego dnia.

Wrażenia po trzecim odcinku:
Mam tyle pytań po tym odcinku, iż zdecydowanie nie będę o nich wszystkich pisała, bo byłoby to po prostu nudne. Drama nadal mi się bardzo podoba. Jest tajemnicza, momentami komiczna (nawiązanie do Misery), ale zawsze wciągająca i interesująca.

Drodzy użytkownicy DramaQueen proszę was o większą aktywność w kwestii komentarzy. To naprawdę nie zajmie wam nie wiadomo jak wiele czasu, a jest dodatkowym kopem motywacyjnym dla naszych kochanych tłumaczy, korektorów i uploaderów. Chicago Typewriter jest tego rodzaju dramą, która zasługuje na większe zainteresowanie. Napiszcie parę słów po każdym odcinku, ale po zobaczeniu paru. Naprawdę miło jest dzielić się opiniami z innymi, dyskutować itp.

Wrażenia po czwartym odcinku:
Każdy odcinek Chciago Typewriter sprawia mi ogromną przyjemność. Obserwowanie rozwijających się relacji, poznawanie bohaterów, próby przewidzenia co wydarzy się potem, dostarczają mi niebywałej rozrywki. W zasadzie mogłabym zobaczyć ten serial dla samej muzyki i aktorów, nawet jeśli scenariusz byłby niezadowalający. Na szczęście tak nie jest, ponieważ każdy element tej produkcji idealnie ze sobą współgra. Dlatego tym bardziej mi przykro, iż jest tak mało komentarzy, dyskutujących o tej dramie.
Co do mojej teorii, o której napisałam w poprzedniej recenzji, to coraz bardziej zaczynam się utwierdzać, że mam rację.

Ten epizod wyjaśnił mi parę spraw, ale wiele jest jeszcze zagadką. Chciałabym zobaczyć więcej scen z przeszłości. Historię ich przyjaźni, tego jak żyli, walczyli i zginęli. W każdym razie pragnę mieć więcej czasu na oglądanie i pisanie. Tym, którzy nie widzieli tej dramy dalej im ją rekomenduję. Z każdym odcinkiem jestem coraz bardziej zachwycona. Proszę was jeśli nie wiecie, którą dramę wybrać, to nie wahajcie się długo i po prostu wczujcie się w ten wspaniały klimat. Nie będziecie zawiedzeni.

Wrażenia po piątym odcinku:
Ostatnio każdą swoją wolną chwilę staram się wykorzystać na seans Chicago Typewriter. Niesamowicie się wciągnęłam i w ciągu dnia nie mogę przestać o tym myśleć. Snuję rozważania o tym, co się według mnie będzie działo. To już chyba uzależnienie. Mam masę pytań dotyczących zwłaszcza przeszłego życia głównych bohaterów.
Co do fabuły piątego epizodu to, w końcu ostatecznie potwierdziła się moja teoria.

To w zasadzie tyle co chciałam napisać. Mam jeszcze masę pytań, których nie omówiłam, ale to byłoby zbyt nudne. W dalszym ciągu zachęcam wszystkich do zobaczenia tej dramy, bo naprawdę warto dać jej szanę.
Pozdrawiam i miłego dnia wszystkim, a zwłaszcza ekipie DramaQueen.

Wrażenia po szóstym odcinku:
Ten odcinek zalicza się do najzabawniejszych jakich widziałam. Dalej nie mogę przestać się uśmiechać, kiedy o nim pomyślę. Większość komicznych sytuacji była związana z Yoo Jin Oh.

Przyszłe odcinki zapowiadają się wspaniale. Już nie mogę się doczekać seansu. Jestem za stara, by się tak entuzjazmować dramą, ale nic na to nie poradzę, ten serial jest po prostu genialny.

Wrażenia po siódmym odcinku:
Jestem w siódmym niebie. Dlaczego? Bo wreszcie mogę zasiąść do tej dramy i rozkoszować się seansem. Jestem zachwycona fabułą siódmego odcinka. Uśmiech dalej nie schodzi mi z twarzy. Ostatnia scena była taka…urocza. Wiem, że nadużywam tego słowa, ale nie przychodzi mi inne odpowiednie słowo, które opisałoby właściwie tę sytuację.

Niezmiennie dalej wszystkich zachęcam do oglądania i komentowania tej dramy. Wiem, że się powtarzam, ale pragnęłabym z kimś dyskutować. Poza tym ta produkcja jest naprawdę genialna i oryginalna. Jeśli czujesz, że każda drama przerabia w kółko te same schematy i zaczyna cię pomału nudzić, to ten serial jest dla ciebie. Ja jestem zachwycona. Ty też będziesz.

Wrażenia po ósmym odcinku:
Moje serce się rozpływa. Przy tym serialu się tak łatwo wzruszam, kiedy widzę jakieś romantyczne momenty. Uwielbiam oglądać trójkę głównych bohaterów czy to w przeszłości czy teraźniejszości. Są oni tak świetnie napisanymi i zagranymi postaciami, iż naprawdę się dziwię dlaczego drama nie zyskała szerszego rozgłosu. Naprawdę wiele produkcji było popularnych, choć w połowie nawet na to nie zasługiwali tak jak Chicago Typewriter. Przez to chodzę cały dzień wypełniona emocjami od zadowolenia i radości, kiedy pomyślę o tej dramie, po frustrację i złość, dlaczego tak mało osób ją zna.
Ten odcinek był dla mnie ważny, ponieważ po raz pierwszy zobaczyłam

Jeżeli będę obdarowywana kolejnymi takimi scenami, to muszę zaopatrzyć się w paczkę chusteczek.

Wrażenia po dziewiątym odcinku:
Ten odcinek był bezapelacyjnie wspaniały. Mam w sobie tyle emocji, które jakoś nie potrafią ze mnie ujść, iż ledwo jestem w stanie napisać recenzję. Mówienie po raz któryś, iż ta drama zachwyca, może wydawać się nudne i monotonne, ale mam potrzebę by to robić. Chcę by każdy po prostu oglądnął tę produkcję. Mam wrażenie iż z odcinka na odcinek jest coraz lepsza.
Wszyscy moi domownicy się dziwią, dlaczego największy ponurak i pesymista w domu, podśpiewuje sobie pod nosem i ma do tego świetny humor. Mogę zdradzić wam tę tajemnicę, iż wszystko to zasługa dziewiątego epizodu Chicago Typewriter. Moje serce fanki wypełnia całkowicie ta niesamowita historia. Jeśli chcecie przeżywać podobne emocje to zapraszam do seansu. Jeśli nie, to cóż wasza strata. To chyba na razie mój ulubiony odcinek tej dramy. Przepraszam za mój chaotyczny komentarz, ale jak zobaczylibyście ten epizod to też trudno, by było wam cokolwiek napisać. Od razu zapowiadam, iż stałam się fanką scenarzystki Jin Soo Wan i mam zamiar zobaczyć wszystkie jej seriale. Jest niesamowita i cudownie kreatywna. Doskonale stopniowała napięcie. Warto było czekać na ten epizod. A coż takiego działo się w tym odcinku, że jestem, aż tak nim zachwycona?
Może zacznijmy od tego, iż ostatnie dziesięć minut były zwłaszcza niesamowicie przejmujące i piękne. Roztrzaskały moje serce na milion kawałków.

W każdym razie nadal nie mam dość tej trójki. Bardzo ją polubiłam i jak tylko mam wolny czas to staram się oglądać i komentować regularnie dramę. Was też to tego zachęcam i chociaż wiem, iż jest raczej nikłe zainteresowanie tym co pisze jakaś tam bliżej anonimowa użytkowniczka, to i tak będę to robić. Choćby po to, by samemu oczyścić umysł i wszystko sobie poukładać przed włączeniem kolejnego odcinka. No i oczywiście może dodam dzięki temu choć trochę motywacji ekipie tłumaczy DramaQueen. Pozdrawiam.

Wrażenia po dziesiątym odcinku:
Moim ulubionym momentem w ciągu dnia jest chwila, kiedy mogę w spokoju zasiąść do wspaniałej dramy. Zanurzam się wtedy całkowicie w świat bohaterów i wydarzeń i inni mogliby się do mnie dobijać, a ja nadal pewnie tak łątwo nie wyszłabym z tego stanu. Nie wiem czy wiecie o czym mówię i czy przypadkiem też tego nie przeżywacie? To taki stan, w którym obcujesz z czymś tak dobrym, iż masz odczucie, iż chciałabyś pobyć w tym fikcyjnym świecie nieco dłużej. Trudno ci się wtedy żegna bohaterów i kiedy produkcja się kończy, to przeżywasz w sercu pewien żal. Ja odczuwałam to wielokrotnie i w przypadku tej dramy również tak mam.
Wracając do fabuły to był ważny odcinek. Pozwolił nam bardziej zajrzeć w przeszłość i zmierzyć się z traumami, które pozostały w tych postaciach nierozwiązane.

Fantastycznie mi się to oglądało. Poproszę o więcej takich scen.
Praktycznie zawsze w końcówce chwalę dramę i tutaj też to zrobię. Jest za co, ponieważ kiedy ją oglądam czuję, iż towarzyszy mi mnóstwo emocji. Śmieję się, wzruszam, odczuwam smutek, radość. Wam też to rekomenduję. Nie pożałujecie.

Wrażenia po jedenastym odcinku:
To już ostatni odcinek dostępny jak na razie na DramaQueen. Zamierzam cierpliwie poczekać na resztę, a tymczasem napiszę recenzję. Dlaczego mam zamiar czekać? Po pierwsze ta strona oferuje mi wysokiej jakości tłumaczenie, z którego jestem bardzo zadowolona, a że jestem dość cierpliwą osobą, to nie ma sprawy dla mnie. W tym czasie będę po prostu oglądać coś innego. Szanuję niesamowicie tłumaczy, korektorów i całą ekipę, która poświęca swój czas na robienie czegoś bezinteresownie. To wspaniały uczynek, bo wywołujecie na mojej twarzy dzięki temu uśmiech. To, iż zmagam się z chorobą i mam nieco wiecej czasu niż przeciętny użytkownik, ma też duże znaczenie. Bowiem dzięki dramom mogę o niej choć na chwilę zapomnieć, zrelaksować się i po prostu oglądać. Dziękuję wam za tą możliwość. Właśnie ze względu na ten szacunek, który do was żywię nie chcę zaglądać na inne strony o azjatyckich serialach i filmach. Zrobiło się trochę patetycznie, więc wrócę może do fabuły jedenastego epizodu.
Ta drama ma niesamowitą umiejętność. Doskonale trafia w moje serce i zagrzewa tam zdecydowanie na długo. Każdy odcinek pozwala mi odczuwać cały zakres emocji. Przepraszam za chaos w mojej wypowiedzi, ale trudno mi cokolwiek napisać. To może zacznę od końca, bowiem nadal mi nie mija uczucie ekscytacji. Przysięgam, iż w tej chwili uśmiecham się od ucha do ucha, chichocząc do siebie.

Na zakończenie pragnę powiedzieć, iż życzę sobie jeszcze więcej scen tej trójki przyjaciół, którą zdążyłam polubić i się do nich przywiązać. Sceny w przeszłości czy teraźniejszości – nieważne, byle ich widzieć razem. Są fantastyczni. Dlatego powtórzę się po raz kolejny. Zanurzcie się w ten świat. Naprawdę warto.

Droga ekipo DramaQueen, to będzie dość nietypowy komentarz. Mam nadzieję, iż wystarczająco motywacyjny. Jak nie, spodziewam się, iż w przyszłości się poprawię. Piszę go nie z powodu chęci przyśpieszenia pracy nad dramą, którą bardzo lubię, a raczej miałam na myśli pewne podziękowania. Tak, że dziękuję, iż zdecydowaliście się tłumaczyć tę produkcję, bowiem pewnie w życiu bym na nią nie trafiła bądź nie byłaby ona moim piorytetem. Straciłabym w ten sposób wiele godzin śmiechu i wzruszeń. Pragnę podziękować za wysokiej jakości tłumaczenie, ponieważ w początkach oglądania przeze mnie dram często zdarzało się, iż było ono wykonywane po łebkach. Na tej stronie się z takim przypadkiem nie spotykam. Na koniec pragnę zapewnić, iż potrafię czekać i to uczynię, dlatego nie czujcie presji (z własnego doświadczenia wiem, iż to okropne uczucie) i spokojnie kończcie swoje projekty. I tak jestem pod wrażeniem tego, iż niektórym się po prostu chce zrobić coś dobrego dla innych.
Mam tylko jedną prośbę proszę nie zapominajcie o Chicago Typewriter, ponieważ to wspaniała drama, zasługująca na poznanie przez większą liczbę osób. Oczywiście nie martwcie się, nie oczekuję i mam nadzieję, iż nikt nie będzie już tego robił, że praca ma być wykonana na już. Poczekam na wasze wspaniałe tłumaczenie i doskonale zrobioną korektę. Zrobię to oficjalnie i jak należy. Dziękuję za tłumaczenie: Anusia, korektę: Chou: upload: Chou, mao-senpai.
Powodzenia przy waszych projektach. Mam nadzieję, iż będziecie z tego czerpać, jak najwięcej przyjemności.

Mimo już prawie dwóch tygodni od seansu jedenastego odcinka moje zainteresowanie tą produkcją wcale nie zmalało, a w dodatku zaczęłam zgłębiać historię koreańskiego ruchu oporu przeciwko Japonii.
Stąd moja prośba i pytanie: czy drodzy użytkownicy DramaQueen znacie równie genialne dramy, które zahaczają o temat tego okresu w historii Korei? Byłabym bardzo wdzięczna za odpowiedź.

Czuję się jakbym miała urodziny i dostała od ekipy dramaqueen najwspanialszy prezent jaki mogłam sobie wymarzyć – nowy odcinek Chicago Typewriter. Bardzo wam dziękuję i nie umiem wyrazić, jak bardzo się cieszę.

Niewiele jest takich seriali które poruszają serca…

Polecam i dziękuję ekipie za ciężką pracę 🙂