In Ho – padalec, gadzina “głowa” rodziny MASAKRA jakaś. No gdyby oni się go nie pozbyli ja bym to zrobiła. Jego pierwsza-druga-ta sama żona… no WTF jeśli go nie kochała to po choinkę zieloną za niego wychodziła za mąż? Dla kasy? Prestiżu? Od samego początku chyba nie przepadała za Bit Ną bo uknuć taki spisek, trzeba wielkiej nienawiści do pasierbicy i wszystkich w rodzinie. Pan Moon, skoro nie chciał być niewolnikiem to po co to robił? Mógłby sam się zgłosić i mieć z bani. Podoba się mi, iż młodzież zaczyna troszczyć się o siebie, choć troszkę dziwnie to okazują 🙂

Myślałam, że jestem przyzwyczajona już do głupoty gosposi, ale z tym wąchaniem nikotyny, to mnie rozłożyła na łopatki. Widziała, że Ji Hye po powąchaniu słoiczka zemdlała, to ta musiała też musiała to zrobić i jeszcze przy okazji powiedziała to samo 😂 Chociaż trzeba jej przyznać, że miała też przebłysk inteligencji, kiedy przypomniała sobie, że skrypt pierwszej żony malarza był podejrzany.
Za to Kim Ji Hye wreszcie zachowywała się jak prawdziwa matka, która zrobi wszystko, żeby obronić swoje dziecko. Może wreszcie zbliżą się do siebie.
Zdecydowanie nie żal mi In Ho. Sam sobie na to wszystko zasłużył…

Żona In Ho od jakiegoś czasu wydawała mi się podejrzana, ale nie podejrzewam jej o zabójstwo męża. I do tego wciągnęła w to pana Moona, żeby tylko Bit Na nie dostała spadku.Okropna baba. Dobrali się z In Ho. On to zasłużył sobie na taki koniec

No i przede wszystkim, prużność In Ho, jego bezczelność, i to jakimi pobudka mi się kierował, niszcząc swych bliskich. Muszę powiedzieć że, ostatni odcinek to, takie, zakopanie toporu wojennego, by dopaść oszusta, który, nigdy się nie zmieni.
Ale początek, gdy Bit Na, odkrywa bolesną tajemnicę Sul Yung, gdy poroniła. Zmalała się z utratą dziecka sama, i jeszcze zaraz po tym, In Ho zarządał rozwodu. Widać że zadufany buc podły.
Gdy Bit Na, oddaje to co dostała od , Jung Wook, nie jest zadowolona wręcz staje się, chodzącą ptetensją.
Bit Na, wkurzona rozwala obraz , widzący na sejfie z pod którego wypadł drugi obraz, na którym była rodzina In Ho z Sul Young i ich dzieckiem. Rozpacz Sul Young, czyli wiedział o ciąży.
Sul Young rozpacza, wszyscy są ćwiczyć szoku, i pytanie Ji Hye, co to za obraz pod ich, rodzinnym obrazem.
Wspomnienia które ożywają, ranią Sul Young, gdy In Ho emocjonalnie ją szantarziwał, gdy chciała odejść.
Policja, powiadamia o śmierci Joon Wook i obraz w jego samochodzie, z do malowanym czerwonym słońcem.
Następny ból, Sul Young wspomina jak wszystko zaplanowali, by pozbyć się In Ho, i wplątać pozostałych.
Krzyk gosposi, gdy odkrywa że nie ma obrazów, Dokko Chul zabrał wszystkie, do tego adwokata informuje onkradziery z jej, biura testamentu, wszyscy wiedzą że smykałka oszusta, wzrosła gdy by dobrać się do spadku.
Policja, wizie Hee Joon, gdzie został zakopany jego ojciec, sam wskazał miejsce, gdy Joon Wook, robiąc zamieszanie z obrazem, szepcze młodemu, gdzie Zakopanem jego ojca, rozpacz syna, i to przepraszam tato że tak późno.
No a oszust działa, organizuje wystawę obrazem In Ho, wraz ze sprzedażą, ma plan za dużą kasę. Informacje znajduje Dokko Sun, pokazuje Bit Na i chce by, dała nauczkę ojcu.
Gdy Sul Young idzie, przyznać się do zabójstwa, Bit Na ją zatrzymuje by, jeszcze razem zrobili ostatnią akcje.
Młodzież bierzaco sprawy w swoje ręce, omawiają i tworząc plan doskonały.
Tylko matka Bit Na, niegodziwości się z rezygnacji spadku. I to Ji Hye że jest przeciwna, ale wchodzi w toto😄😄😄
No i zaczyna się przedstawienie, no gosposia, kurcze ostrychnięta w koronki kapelusz i wszyscy, jakby z żurnala wyskoczyli, i te okulary.
Gosposia, nie rozpoznana przez Dokko Chul, który na widok pani w kapeluszu łykną haczyk, reszta obserwuje, i wchodzą.
Hae Joon z Dokko Sun, zamieszanie przy obrazie, by dmuchnąć karty wejścia do pomieszczeń.
Dokko Chul, oprowadza tajemniczą małomówna kapryśną damę , u ktörej czuje kasę, czyli gospisia, icognito.
No i Dokko Chul wezwany, bo ktoś podaje się za rodzinę, i nie daje się oszusta zatrzymać, ale Sul Young i gosoaosia odnajdują, testamenty gablocie jako eksponat.
Bit Na z matką, chcą przekonać dyrektorkę galerii, kim są ,inkim jest Dokko Chul osxust z wyrokami, gdy nie wierzy bo oszust, skuteczne jej namieszał. Ji Hye mówi, to czym on przekonał dyrektorkę przekonał do siebie. Gdy Dokko Chul wchodzi, udaje że ich niezna, sprzeczka i wyjście z gabinetu, gdy Bit Na odbiera telefon, i potwierdza zgaszeniu światła.
Młody o mało zawału nie dostał, gdy chciał wejść do serwerowni, no ale udało się, i instaluje program.
Gdy już trwa, aukcja na ekranie pokazuje się ten co tworzył obrazy, czyli Jung Wook, i obażliwe chamskie słowa, w jego stronę i ogólnie ludzi. I to on jest oszustem a obrazy nie są nic warte. Dokko Chul w murowany, wielkie oszustwo i wielka klapa.
I widać jak Sul Young się uśmiecha do Bit Na, która, to zdjęła jej wielki ciężar z ramion.
I to jak Bit Na mówi że chciała by poczuć, wczuć się w jej sytuacji Sul Young nie chce by się w czuwała w jej sytuację.Bit Na , odprowadza Sul Young ktöra, jest niezwykle spokojna, ale i ta rozmowa życzliwa, mówi” Nie marnuj życia na nienawiść ” , jesteś silna, znajdziesz swoją śmieszkę którą podążysz. Odchodzi uwolniono od ciężaru tajemnic .
Z rezygnacji spadku, pokryto szkody, został tylko dom, którym mogą się podzielić, tylko że nikt nie chce zostać oprócz Dokko Sun, ktöra, prowadzi lekcje internetowe?
Ji Hye odwiedza Sul Young w więzieniu, widać że kobiety, choć nie zostały przyjaciółkami to, chociaż mogą, być znajomymi.
Gosposia, zostaje kim mniszką, czy jest gisposią u mnichów.
Dokko Chul, wyśmiany przez, dzieci w przedszkolu, a chciał zostać artystą.
Ji Hye sprzedaje w sklepie, Hae Joon odchodzi, szukając swego miejsca na ziemi.
A Bit Na siedząc zauważa, małą dziewczynkę z rodzicami. I przypomina sobie gdy się topiłaby a Sul Young, z takim przejęciem ją ratowała i przestraszoną przytulała . Czyli niebyła taka zimna, bardzo troszczyła się o nią. Poprostu lata, chłodu i pogardy od męża, stworzyły kobietę oschłą.

Nasz wielki malarz okazał się miernotą i S……., i tu cisną mi się mocno nie cenzuralne słowa,
więc ich nie napiszę. Zasłużył pod każdym względem na to co go spotkało . Żal mi żony, gnojek wiedział o poronieniu a mimo to się z nią rozwiódł, już tylko za to należało mu się. Ona wcale nie była zła , wręcz przeciwnie opiekowała się Bit Na i kochała ja na swój sposób. Ciężko było patrzeć na rozpacz Hae Joon nad szczątkami ojca, to było niesamowicie smutne. Za to jego pomysł jak ukarać obu wujaszków genialny. Obaj zostali z niczym.
Bardzo podobało mi się zakończenie młode pokolenie rodziny pokazało co jest dla nich najważniejsze.

Brat oszust chciał wszystkich wykiwać a tymczasem sam został wykiwany. Dobrze mu tak. To jak wszyscy się zebrali w sobie i dobrowolnie zrzekli się spadku, zaplanowali całą akcję w galerii było naprawdę super. Zamiast skakać sobie do gardeł i bić się o spadek, zjednoczyli się jak prawdziwa rodzina. Zrozumieli że ten spadek nie jest czymś na czym powinno im zależeć. na końcu żal mi było ciotki i współczułam jej.

Miło było zobaczyć jak rodzinka razem z gosposią się jednoczą i rezygnują ze spadku dla wyższego celu.Ich akcja mająca na celu pokazać grzeszki malarza i oszustwa Dokko Chula została zaplanowana i wykonana perfekcyjnie. Może powinni się zastanowić nad zostaniem tajnymi agentami

bucowatego malarza wyjdą na światło dzienne i okaże się, ze nie jest słynnym malarzem tylko oszustem i kanciarzem, ale to????…….. Połączenie rodzinki przeciwko bucowi jednemu i oszustowi drugiemu było mistrzostwem świata. Mam nadzieję, że oprócz domu który im pozostał pozostały jeszcze więzi które odnowili. Podobał mi się fakt, iż Ji Hye odwiedzała w więzieniu “swoja konkurentkę”.

cała intryga, to jak poprowadzili historię oraz zakończenie świetne. Kurde aż współczuje tym ludziom, bo to wszystko wydarzyło sie przez naszego szanownego, pożal sie bożę, nieboszczyka. On zatruwał ludzi, aż w końcu została mu wymierzona sprawiedliwość.

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się aż tak zawiłej historii, w której każdy ma coś na sumieniu. Kurczę! Wspaniale to wykombinowali – intryga bardzo w stylu Christie. Szczerze powiedziawszy już sama nie wiem, kogo podejrzewać – z jakiegoś powodu podejrzewam tę, która jest najmniej podejrzana… czyli samą ofiarę. Ale nie wiem, nie wiem.