no własnie ale co ciągnie go w te góry , wizja kobiety nazwanej matka , szkolny obrazek zamazany czarną kredką , tabliczka nagrobna przy drodze i dlaczego zniknął na trzy lata , jakie tajemnice skrywa serce Eun Sub że twierdzi iż trzeba doświadczyć cierpienia ba zaznać szczęścia,dlaczego tak bardzo wzbraniał się przed uczucie które było w nim od zawsze .Całe szczęście że niebieski ptak który zawsze był blisko rozwinął skrzydła.

a tu Eun Seop tak zareagował, i Hye Won nie wie co się dzieje, o co chodzi.?
Ale mimo wszystko, kilamat dramy jest świetny, w księgarni przy opowieściach z przesłaniem, dającym nadzieję, wśròd przyjaciòł od ktòrych bije ciepło .

Nie wiem co się stało Eun Seop, po wyznaniu Hye Won. Gdzie ten Eun Seop ktòren na widok, wracającej do miasteczka Hye Won, tak się cieszył .Jaki był szczęśliwy , jak za wszelką cenę chciał by ją mieć przy sobie, jak pomagał.
Wszystko robił, nocował ją w księgarni tylko by była.
Ale Eun Seop był dziwny, gdy pierwszy raz, szukała go w lesie, dało się to wyczuć .
A teraz stał się , odległy tworząc dystans między Hye Won.
Widać że Eun Seop, coś dręczy coś co w sobie dusi. Zastanawia mnie czemu , w liceum często nie przychodził do szkoły, czemu znikną na trzy lata . Co się stało.?
To traktowanie Hye Won, i jeszcze przychodząca do księgarni, Bo Young, dziewczyna niby z uśmiechem ale boli ją i odchodzi, i niby Eun Seop się zdaje ożywić, i chce biec za nią, tylko matka prosi o pomoc w rozwieszaniu prania.
Odwołanie pracy dla dziewczyny w księgarni, gdy jest chory. Dziewczyna biegnie i zamknięte. Hye Won swe frustracje wyładowuje na ciotce, które jest zdziwiona. Rąbnie drewna też dobry sposòb, na złość.
W domu rodzinnym, Eun Seop gdy czuje się lepiej, słyszy głos kobiety, i czemu głos woła go Jin Ho a on ją mamą.Przychodzi Jang Woo i nie może znaleźć przyjaciela.
Matka obdzwania, wszystkich znajomych , jest zrozpaczona bo niewiele co dzieje się z jej dzieckiem.
Hye Won, idzie szukać po nocy, Eun Seop do chaty w lesie.
A Eun Seop spada że zbocza drogi, traci przytomność i te wspomnienia ze szkoły, jako dziecko zamazuje, rysunek z rodziną, czemu tak reaguje.? Pierwsza myśl mi naszła, że być może jest adoptowany, a narodzenie siostry , mogło sprawić że bał się odrzucenia.
Hye Won odnajduje Eun Seopa, która jeszcze bardziej jest oschły. Nie podoba mu się to że go szukała, i prosi by więcej tego nie robiła. To boli dziewczynę, człowiek ktòren sprawił że ona z oziębłej dziewczyny , stała się otwarta i gotowa na uczucia.
A teraz widzi, że ten sam Eun Seop, to inny Eun Seop.
Dalej o co chodzi, że matka na słowa o kobiecie robi się bardziej nerwowa, i przerażona.
Hye Won, sama zachorowała i leki od Eun Seopa, nie chce przyjąć. Chłopak nalega , więc chce usłyszeć, odpowiedź na jej wyznanie, dziewczyna jest smutna wychodzi że nic do niej nie czuje.
Hwi siostra, z tą książką ktòrą Eun Seop ma w gòrach. Matka nie chce by szedł sam , prosi Hye Won by poszła. Idą razem, choć osobno, daje się wyczuć brak tego ciepła.
I powròt do domu , Hye Won karze mu wracać samemu, ona idzie na szczyt gòry skoro już tu jest.
Eun Seop idzie z Hye Won, wchodzą na szczyt a tam, widoki zawierające dech.
I wyznanie Hye Won, że da mu spoko już nie będzie go szukać niepokoić, odchodzi gdy Eun Seop, zatrzymuje ją, i całuje coś pęka
.I ta legenda o niebieskim ptaku który jest obok nas. No cudne zakończenie, czyli oboje są dla siebie jak niebieskie ptaki .
Tylko żeby nas znòw czymś niewprawili w osłupienie .
W tych odcinkach rozbawiła mnie Hwi, trepetula , nadaje jak nadęta, jako dająca rady Hye Won, względem czemu faceci odrzucają tak fajne dziewczyny .Czemu są tacy a nie inni.
Czemu gdy jesteśmy odtrącani, myślimy co zrobiłam żle. No Hye Won ma mętlik.

Eun Sub widzi kobietę, która woła Jin Ho ,a on biegnie za nią i woła mamo nie odchodź. Eun Sub możne mieszkał w tej chacie i został porzucony przez matkę.