Tak naprawdę jestem pod wrażeniem tego co zastałam. Jak zwykle podczas poszukiwań dram szukam czegoś lekkiego, przyjemnego, słodkiego i zabawnego. Czasami warto jest spędzić czas po ciężkim dniu uśmiechając się do ekranu na ckliwe romanse, ale ta drama dostarczyła mi czegoś innego czego nie szukałam. Muszę przyznać, że podczas oglądania dokonywałam pewnych refleksji nad własnym zachowaniem i uświadamiałam sobie jak ludzie, włączając w to mnie, czasami potrafią być podli, jak potrafią myśleć tylko o sobie. Ostatecznie odczuwam, że podczas oglądania wyniosłam coś z tych godzin poświęconych na dramę. Nie było to tylko patrzenie na nierealne wręcz sytuację, te historie pokazały mi też drugą stronę medalu, inny Seul, mniej wyidealizowany z problemami z jakimi boryka się każde społeczeństwo. Przyznam jako jednak fanka samych w sobie dram lubię romans, po to tu jestem, nawet jeśli ma być subtelny, a wręcz właśnie taki, jest mile widziany. Brakowało mi go tutaj, a jednak zdaję sobie sprawę z tego, że byłby on wręcz nie na miejscu (nie twierdzę że nie było go wcale po prostu nie był cukierkowy, a relacja głównych bohaterów rozwijała się powoli, bardzo. Już postacie poboczne dostały więcej miłości XD). Muszę przyznać, że sama w większości sytuacji zachowuję się jak Im Ba Reun, a główna bohaterka mimo, że momentami mnie denerwowała okazała się wręcz uczyć tej empatii. Mocna kobieca rola, lubię to, ale lubię też to jak główny bohater nie przystaje na jej zdanie ponieważ ją lubi, ale dla tego, że zmienia ona jego punkt widzenia, otwiera mu oczy na nowe sprawy, a w dalszym ciągu jest w stanie spojrzeć krytycznie na to co ona myśli. Tak czy siak warto i mówię to jako fanka wszystkich ckliwych, cukierkowych, kolorowych dram z pięknym romansem, bo fakt to nie jest złe, ale czasami warto jest obejrzeć coś co zmusi człowieka do jakiś rozważań, a to wręcz wpłynęło na mój punkt widzenia. Może trochę przesadzam, ale omijając to wszystko uśmiech L’a sprawia, że sama się uśmiecham, piękne dołeczki.