oj tak, żebyś wiedziała 🙂

🙂

Mężczyźni w tych czasach mieli monopol na samodzielność, kobietom pozostało jedynie przywiązanie do swoich domostw. Nie mogły one prowadzić niezależnego życia, ponieważ były one zawsze zależne od jakiegoś męskiego członka rodziny, zgodnie z zasadą nazywaną samjong, według której kobieta miała być posłuszna przed ślubem wobec ojca, następnie wobec męża, a po jego śmierci, wobec swojego pierwszego syna. Dlatego też jedynie poprzez ślub, kobiety były w stanie osiągnąć jakikolwiek status w społeczeństwie, bo pozostanie panną było po prostu nie do pomyślenia. Mężczyzna miał wiele możliwości na to, aby rozwieść się ze swoją żoną, lecz ona, choćby nie wiadomo jak była nieszczęśliwa, nie miała prawa ubiegać się o rozwód.
Wyrzucenie kobiety na bruk przez męża lub jego rodzinę było wyjątkowo łatwe, bo każde, nawet najmniejsze przewinienie mogło być powodem rozwodu (nawet gadulstwo żony mogło być powodem rozwodu). Przed takim traktowaniem nie ratowała kobiety nawet śmierć jej męża. Małżeństwo uznawane było za kontrakt między dwoma rodzinami, więc po śmierci męża żona nadal była przywiązana do jego rodziny, bez możliwości znalezienia kolejnego faceta. A jeśli jednak wzięła ponownie ślub, to ona i jej potomkowie ponieśliby w tym przypadku srogie konsekwencje. Najdotkliwszą formą kary było między innymi niedopuszczenie synów takich kobiet z nowego związku do egzaminów, co zabierało im jakąkolwiek szansę na pracę urzędniczą. Dlatego też młode wdowy prowadziły niezwykle samotny żywot – aby zachowały swoją czystość, to otrzymywały od państwa zapomogę. Niestety prawo to nie trwało długo, bo znaleziono lepszy cel na wydatek państwowych pieniędzy 🙁 więc wdowy po śmierci małżonka przez stulecia musiały albo polegać na dobrej woli rodziny byłego męża, albo liczyć na to, że przygarnie je z powrotem ich własna rodzina. Dlatego pokazanie wioski wspierających się nawzajem kobiet-wdów jest jak najbardziej prawdopodobne.
Po śmierci swojego męża kobieta (o ile była pierwszą żoną) musiała nosić żałobę przez trzy lata i nie było w tej kwestii wyjątków, lecz mężczyzna mógł trzymać się po śmierci swojej żony tej zasady tylko przez rok, bo w końcu żony dało się bez problemu wymienić na nową…;)
Kobieta spędzała zdecydowaną większość żywota zamknięta w czterech ścianach swojego domu, z którego wolno jej było wyjść na zewnątrz naprawdę rzadko. Jeśli już wpadła na taki pomysł, wiązało się to z wieloma ograniczeniami. Po pierwsze, musiała się ona ubrać tak, aby nikt nie ujrzał nawet kawałka jej ciała. Na początku kobiety zasłaniały twarz wachlarzem, lecz z czasem to przestało mężczyznom wystarczać i nakazano im zakładanie specjalnego płaszczyka,który naciągało się na głowę i tym samym zasłaniało włosy oraz większość twarzy. W większości dram historycznych taki płaszczyk mamy. Dodatkowo kobiety z wyższych sfer nie chodziły same – musiały poruszać się w specjalnych zamkniętych lektykach, pomalowanych na odpowiedni kolor, pokazujący wszystkim dookoła status osoby znajdującej się w środku.
Konfucjanizm wymagał, że nie można obcinać włosów, ponieważ są częścią ciała otrzymaną od rodziców. Dlatego niezamężne kobiety nosiły długi warkocz związany na końcu kolorową wstążką, a dopiero zamężne kobiety lub wdowy plotły dwa warkocze, które zawijały w kok – sam warkocz panienki nazywa się daeng’gi meori a kok mężatki czy wdowy to jjokjin meori. Duża szpilka, która utrzymuje ten kok razem, nazywa się bi’nyeo. A materiał i design tej szpilki znacznie się różniły w zależności od statusu kobiet i stanowiły ich swoisty styl. Bi’nyeo może być wykonany ze złota, srebra, jadeitu, drewna, bambusa, kości zwierząt itp., i mogły zawierać symbole feniksa, smoka, dzikich kaczek, kwiatów lotosu itp. Rozmiary bi’nyeo również były zróżnicowane.
Fajnie się nam ogląda dramy historyczne – ale w rzeczywistości życie kobiet w tamtych czasach, pełne zakazów i nakazów, bez praw, bez nadziei musiało być po prostu gehenną…
Mam nadzieję, że trochę przybliżyłam Ci temat 🙂

Wiesz …. obawiam się, że jakbyśmy tam zamieszkały … byłoby wesoło 🙂 🙂

On musi być bardziej kobiecy niż kobiety .To trochę przypomina , mi “ekscelencje z seks misji”. Hahaha to prawda Chwała bogu za pralkę .😀😁😀😁❤

Poczekamy, zobaczymy….Fanów dramy przybywa i dobrze! Również pozdrawiam