W tym epizodzie zawarto szczątkową informację na temat So Yeona. Jak na razie wiemy, że mężczyzna nie czuje bólu w prawej ręce i dłoni. Przy okazji wyznam, że uwielbiam scenę w której Yeo Reum się o tym dowiaduje. Była ona naprawdę zabawna. Dziewczyna zaskoczona wyznaniem od razu chciała sprawdzić czy to prawda i uderzyła głównego bohatera w policzek, a on po tym zdarzeniu dopiero wyznaje, iż nie czuje bólu tylko w prawej ręce. Ten moment idealnie zobrazował impulsywność Yeo Reum. W każdym razie ta informacja wiele mi nie daje. Prawdę mówiąc to mnoży ona jeszcze więcej pytań. Spróbuję podsumować to co na razie wiem: nadal ta część ciała może zostać zraniona, o czym świadczy krew na ubraniu, jego dłoń po oparzeniu wrzątkiem stała się czerwona. Nie odczuwa on jednak bólu. Moja ciekawska natura nie dała za wygraną i zaczęłam wyszukiwać informacji na temat schorzeń, które mogą spowodować taki skutek, jaki odczuwa So Yeon. Wiele mi to nie dało, bowiem tak jak się domyślałam, przyczyn może być sporo.
Muszę wziąć pod uwagę także inne dziwne wydarzenia, jakie miały związek z tą ręką. Nie wiem czy ktoś jest mi w stanie wytłumaczyć, jakim cudem jest on tak silny. No chyba, że mamy tu do czynienia z czymś nadprzyrodzonym. Moją inną teorią jest to, że ta część ciała jest jakby metalowa, co wyjaśniałoby dlaczego przyciągnęła zegarek Yeo Reum. W każdym razie na pewno ma to związek z wypadkiem w szkole średniej i jest z pewnością udokumentowane medycznie.
Tak jak się spodziewałam główna bohaterka nie mogła również i w tym epizodzie nie sprawić jakichś problemów. Mam nadzieję, że przynajmniej się czegoś przy tym nauczyła. Szczerze to dziwię się, jakim cudem ona tam dalej pracuje. W kwestii narażania siebie i innych na niebezpieczeństwo powinna dostać medal. Przy całej mojej sympatii do tej postaci, gdybym to ja była jej przełożoną, to raczej nie tolerowałabym pracownika, który jest jedną wielką tykającą bombą.
Porównując głównych bohaterów to nie mogli oni być bardziej od siebie różni. Musiało to oczywiście doprowadzić do kłótni. Ona nie rozumie jego, on jej. Dziewczyna pragnie zostać doceniona przez przełożonych, mu na tym nie zależy i życzy sobie jedynie spokoju i możliwości schowania się w tłumie. W każdym razie bardzo podobała mi się scena w której na siebie nawzajem nakrzyczeli, a potem zaczęli czuć się źle z tym co powiedzieli i potrafili się przeprosić. Wbrew pozorom myślę, że mogą stanowić dla siebie całkiem dobre uzupełnienie.

niesprawiedliwe traktowanie w pracy, seksizm oraz molestowanie seksualne. Tego wszystkiego doświadczyła Han Yeo Reum. Wcale się nie dziwię, że nie pała ona sympatią do jej przełożonego Seo In Woo’a, który zamiast wstawić się za pracownicą, dotkniętą napastowaniem, jeszcze ją za to dodatkowo ukarał obcięciem dwumiesięcznej pensji. Jak zupełnie inną reakcją wykazała się jej obecna szefowa Yang Seo Koon. W każdym razie teraz jeszcze bardziej rozumiem główną bohaterkę i jej desperacką potrzebę bycia pochwaloną i docenioną.

Jedna tajemnica została rozwiązana. Okazało się, iż Lee Soo Yeon posiada sztuczne ramię, które zostało mu wprawione po tym jak uległ wypadkowi. Jestem ciekawa co z jego nogą, która była wygięta pod dziwnym kątem? Czy tam też ma wprawione coś jak protezę? Kwestia wypadku mnie bardzo interesuje. Jego sprawcą był niewątpliwie Seo In Woo, ale wiele okoliczności tego incydentu pozostaje dla mnie niewiadomą. Dlaczego Soo Yeon ścigał mężczyznę? Jaki jest powód tego, że In Woo wyglądał na pobitego? Czy to główny bohater go zranił? A jak tak to dlaczego? Analizując to bardziej to zastanawia mnie też proteza głównego bohatera. W normalnym świecie zdarzają się przypadki, kiedy ludzie jej potrzebują, ale nie zyskują wtedy nadludzkiej siły. A i jeszcze bym zapomniała o sprawie ojca Yeo Reum i jego słowom o “Gwieździe Lisiej Panny Młodej”, jako o lotnisku. Przypadkiem tak samo nazywa się bar do którego lubi chadzać Soo Yeon. Czyżby właściciel baru był ojcem dziewczyny?
Uwielbiam wspólne sceny głównych bohaterów. W tym odcinku mam wrażenie, iż ich relacja przeszła na nowy etap. Han Yeo Reum z jakiegoś powodu wyzwala czułe aspekty osobowości u Lee So Yeona. Jego rada, by zamiast skupić się na tym by ją chwalono, po prostu mówiła to co chce, była bardzo przydatna. Zwłaszcza w sytuacji której miała wnet doświadczyć. Może dzięki temu dziewczyna nie będzie czuła na sobie takiej presji i w konsekwencji wykonywanie jej obowiązków będzie jej lepiej szło. Oczywiście wątpię, że nagle przestanie przyciągać kłopoty. Ona jest chyba już takim typem co robi wokół siebie wiele zamieszania, choć wcale nie było to jej życzeniem. Taki już jej urok.
To był ważny dzień pracy dla głównej bohaterki. W jej sporze z pasażerką bez wątpienia przyznałabym jej rację. Tamta kobieta była agresywna, chciała złamać prawo oraz stosowała przemoc werbalną i fizyczną wobec pracownic lotniska. Cieszę się, że Yeo Reum zrozumiała, iż nie powinna obawiać się mówić wtedy, kiedy czuje, iż ktoś zachował się wobec niej niesprawiedliwie.
Jestem zadowlona również z tego, że trafiła ona na dobrą przełożoną, jaką jest niewątpliwie Yang Seo Koon. Większość osób z wyższym stażem pracy i doświadczeniem kazała dziewczynie od razu, bez dokładnego wyjaśnienia co się stało, uniżyć się i przeprosić. Pokazano tu zresztą pewne zachowanie, które zdarza się dosyć często. Każdy szef w takim przypadku powinien wziąć stronę pracownika, ponieważ to on jest poszkodowanym w tej sprawie. Nie jest tak, że zawsze, w każdym wypadku, to klient ma rację. Myślę, że każdą taką sprawę należy rozpatrywać indywidualnie.
Jestem bardzo dumna z Han Yeo Reum, że była wystarczająco silna, by przetrwać ten trudny moment. Wielu wolałoby pewnie po prostu przeprosić i mieć z głowy narzekanie przełożonego i klienta.