Bardzo miło się oglądało.
Film nie wymagający od widza jakiegoś wielkiego wysiłku umysłowego.
Przed czasami jesiennych seansów nie miałam za dobrej opinii, o kinie japońskim.
Kojarzyło mi się z majteczkami w kropeczki,romans na poziomie nauczyciel uczennica, czarodziejkami z księżyca i infantylnością.
W tym obrazie najbardziej raził mnie główny bohater galopujący jak młode źrebiątko, co przy jego chorobie wydaję się co najmniej dziwaczne.
Po mimo tego, że jest to film dla młodego widza obejrzałam z przyjemnością jako przerywnik pomiędzy troszkę bardziej wymagającymi dziełami.
Dziękuję za odczarowanie dla mnie kina japońskiego, którego jeszcze do niedawna z premedytacją unikałam
Dziękuję całej ekipie za pracę nad tym projektem i pozdrawiam 😉