Info
- Tytuł oryginalny: 늑대소년
- Tytuł (latynizacja): Neukdae Sonyeon
- Gatunek: romans, fantasy
- Czas trwania: 125 min
- Produkcja: Korea
- Emisja: 31 październik 2012
- Projekt grupy: DramaQueen
- Tłumaczenie: madzioba
- Korekta: Seol
- Upload: aalistair67, gosiaf2011, Monikay
- Reupload: karlikowa_xp
Opis
Matka przeprowadza się wraz z dwiema córkami do dużego domu na wsi z powodu choroby płuc Suni. Na miejscu wita ich Ji Tae – syn biznesmena, który pracował wraz z jej zmarłym mężem. Pewnego dnia Suni dokonuje niesamowitego odkrycia. Za zamkniętymi drzwiami stodoły znajduje wilkołaka. Rodzina bierze go pod swoją opiekę, ponieważ myślą, że jest sierotą. Z czasem jednak Cheol Su coraz bardziej zaczyna interesować się dziewczyną, tak samo jak Ji Tae.
Film
Ta treść jest widoczna dla zalogowanych użytkowników.
Film jest cudowny, przy końcówce płakałam jak dzieciak. Szczerze mówiąc wolałabym inne zakończenie, ale to właśnie ten koniec sprawia, że film jest jeszcze bardziej wzruszający. Jednym słowem – uwielbiam.
Cudowny film pełen miłości i nadziei. Piękno zawsze znajduje się we wnętrzu.dziękuję DQ
Film cudowny.
Pierwsza drama filmowa (w sensie nie, że odcinki tylko jeden cały film) przy której płakałam. Piękny film. Po prostu przepiękny. Na długo pozostanie w mojej pamięci. Pod koniec łzy lały się z moich oczu niemiłosiernie… z całego serduszka polecam, naprawdę. Rzadko coś mnie ściska za serce, ale ten film jest wspaniały…
Film jest super polecam nawet się popłakałam co rzadko się zdarza
Pierwszy raz ryczałam na napisach końcowych.
Tyle osób tak zachwyca się tym filmem, że postanowiłam drugi raz w życiu napisać coś na tej stronie (Oglądam dramy od lat i ten film też widziałam, a dzisiaj sobie do niego wróciłam)
Dziękuję wszystkim, którzy poświęcają swój czas, abyśmy mogli oglądać tutaj zarówno dramy jak i filmy~
Zgadzam się, dokladnie to samo rozczarowało mnie w tym filmie. Zakończenie i uprzedmiotowienie bohatera to kompletna pomyłka. Nie wiem jaką wizję mieli producenci ale zakończenie pozostawia pustkę emocjonalo uczuciową, albo wręcz budzi złość. Końcowa scena lepienia balwana w samotności jeszcze bardziej frustruje. Film budował relację miłości na całe życie, o czym bylo wspomniane, ze wilki wiążą się z jedną wilczycą, potem gdzies w wyznaniach babci było, że takie uczucie spotyka się raz w życiu. Mimo to nigdy do niego nie wróciła? Jedyny wniosek jaki się nasuwa, to że on, z cechami zwierzęcia, kocha bardziej i jest wierniejszy niż człowiek.
co to za zakończenie hmmm?!
Film chwytający za serce. Nasuwa mi się analogia. Po pierwsze – chłopak to po części wilk, zatem przejawia cechy psowatych – miłość, wierność, bezgraniczne oddanie. Nawet jak człowiek go krzywdzi nadal przy nim pozostaje. Po drugie – młoda , niedoświadczona dziewczyna najpierw go oswaja, a potem zostawia. Czy wielu właścicieli nie robi tego samego ze swoimi psami? Widzieliście kiedyś oczy porzuconego psa? Pies nie pyta dlaczego, czeka. Po trzecie – czy człowiek na prawdę zastanawia się nad tym jak jego zachowanie wpłynie na dalsze losy psa. Jak jest dobrze to jest dobrze, jak nam coś nie pasuje (bo wymaga trochę opieki i wysiłku) to się go pozbywamy. Poza tym. Wątek miłosny – piękna historia Pięknej i Bestii. Zakończenie – jej cynizm wynikał z miłości. To jest ten film, do którego wraca się kilka razy. Dziękuję, że mogłam go zobaczyć.
film powinien skończyć się w momencie, gdy Suni zasypiała w czasie gdy On czytał na głos jej książkę…