pierwszy raz odczuwałem aż tak silne emocje przy filmie, zazwyczaj trochę lub mocniej popłaczę, ale tutaj płacz był.. wybaczcie dosłownie przed chwilą skończyłem i nadal mocno łzy się leją.. Fabuła jest świetna od samego początku aż do samego końca hmm może jednak zmieniłbym końcówkę .. która tak mocno mną wstrząsnęła, przeczytałem parę komentarzy i wszyscy piszą jak źle zachowała się Soon Yi fakt mogła zachować się inaczej, ale naprawdę tak wiele osób uważa, że porzucił go jak psa i o nim zapomniała? Myślę , że cierpiała równie mocno co Chul Soo
Tak mocno go pokochała , jestem pewien, że wiele razy patrząc na księżyc czy nawet ucząc się miała z łzami w oczach Chul Soo’na przed sobą.. Mimo że miała rodzinę dzieci i wnuczęta sądzę w w środku miała pustkę .. ranę która nie potrafi się zagoić.
Gdy patrzałem jak Chul Soo’n się ucieszył na widok Soon Yi mało mi serce nie pękło, on naprawdę czekał .. udało mu się samemu nauczyć czytać i pisać tak jak mu to kazała zrobić odchodząc na badania (chodzi mi konkretnie o scenę w której pojechała do lekarza) a to wszystko aby móc coś powiedzieć do Soon Yi.
To jak ich relacja rozwijała się w filmie jest piękna Gdy wzięła do rąk gitarę i zaczęła śpiewać zacząłem płakać.. wiem to nie była smutna scena , ale … Jej wzrok oraz wzrok Chul Soo’na chciałbym aby kiedyś ktoś tak na mnie patrzył.
Zakończenie jak dla mnie złe.
Napiszę parę zakończeń które myślę , że były by po prostu bardziej kochane.
1.Gdy po 47latach wróciła aby sprzedać tę posiadłość , tak jak to było przedstawione spotkała Chul Soo’na i została tam razem z nim.
2. Zaraz po wyprowadzce tak bardzo nie mogła poradzić sobie z rozłąka, że wróciła tam aby razem z Chul Soo’em móc być razem.
3.Chul Soo’n znalazł list zostawiony przez Soon Yi i zaczął biec za nią gdy mu się w końcu udało Soon Yi wysiadła z auta powiedziała 'Napisałam,wrócę’ z łzami w oczach w tym momencie Chul Soo’n pocałuję Soon Yi i tak się zakończy.
A tak nie zmieniając niczego w zakończeniu szkoda , że Dla niego nie zagrała ten ostatni raz..

Zakończenie było idealne, nie widziałam innego zakończenia tej historii. Niestety, ale Chul Soo był skazany od samego początku na samotność. Miał problem z dopasowaniem się do społeczeństwa i mimo tego, że Soon Yi starała mu się za wszelką cenę pomóc, nie mogła zmienić postrzegania innych ludzi. Dla nich z czasem stał się potworem bez uczuć i na takiego udolnie wykreował go Ji Tae. Gdyby nie ta postać mogło by się obyć bez policji oraz zamykania go małym pomieszczeniu. Przez cały czas czekałam aż Chul Soo się odezwie i obroni. To polepszyłoby jego sytuację, ale nie byłoby realistyczne. Robił postępy, ale nie takie by opowiedzieć o tym jak został wrobiony. Końcówka filmu oglądana przez łzy. Park Bo Young świetnie odegrała swoją rolę, gdy musiała opuścić swojego przyjaciela. Wiedziała, że zwykłe słowa do niego nie dotrą. Nie rozumiał skierowanej do niego nienawiści, bo myślał, że robi dobrze chroniąc za wszelką cenę Soon Yi. Muszę przyznać, że po przeczytaniu kilku komentarzy zwróciłam uwagę na scenę, gdzie pojawiają się napisy. Soon Yi złamała obietnicę i Chul Soo sam lepił bałwana.